Λιμπάντσης: «Ο εχθρός της Κέρκυρας είναι και δικός μου»

Καμία στήριξη από τους τοπικούς φορείς της Κέρκυρας δεν έχει ο Γιώργος Λιμπάντσης.

Ο μεγαλομέτοχος του ΑΟΚ βρέθηκε την Κυριακή (9/6) στα γραφεία των «Vourligans» και μίλησε για όλα τα θέματα που απασχολούν την νησιωτική ΠΑΕ και περισσότερο στάθηκε στην αντιμετώπιση που αντιμετωπίζει το «καραβάκι» από τους τοπικούς… άρχοντες.

Συγκεκριμένα, ο Γιώργος Λιμπάντσης μίλησε:

Για τους τοπικούς φορείς και την αντιμετώπιση που τυγχάνει ο ΑΟ Κέρκυρα: «Υπάρχει απογοήτευση. Όχι, βέβαια, για σας. Μόνο από τους φιλάθλους δεν έχω παράπονο. Από πουθενά αλλού, όμως, δεν υπάρχει η παραμικρή στήριξη. Χάος! Και δε μιλάω για οικονομική. Βεβαίως και είναι αναγκαία, αλλά την αφήνω δεύτερη. Μιλάω για ηθική στήριξη. Να νιώσει η ομάδα ότι είναι μαζί της. Να ξέρετε ότι αυτό με πεισμώνει. Αλλά δε γίνεται όλες οι πόρτες, για τον ΑΟ Κέρκυρα, να είναι κλειστές. Δε ζητάω να βοηθήσουν εμένα. Αλλά την ομάδα και ό,τι σημαίνει αυτή για το νησί. Aλλά πού… Πάμε τώρα σε οποιονδήποτε “άρχοντα” του νησιού, να μας πει, την προηγούμενη τριετία που η Κέρκυρα βρέθηκε, ποδοσφαιρικά, μέσω του ΑΟΚ, στη Super League, ποια ήταν η στήριξή του! Ξαναλέω: ηθικά! Να έλεγε, έστω, κάποιος, “δεν έχω λεφτά, ρε αδελφέ, αλλά έχω να κάνω αυτό, το άλλο”. Κανείς! Η κατάσταση είναι… τριτοκοσμική!».

Για το θέμα της ΔΕΥΑΚ: «Αυτό που είπα στον πρόεδρο είναι ότι “εγώ δεν κάνω επαιτεία!” Ποτέ μου δεν έκανα! “Εγώ”, λέω, “απαιτώ!” Αυτό και μόνο που μας ανήκει. Τίποτε άλλο. Είπε μόνος του ο πρόεδρος ότι δεν πληρώνει κανένα απολύτως γήπεδο στην Κέρκυρα νερό! Κανένα! Και, αν θέλετε, καλώς! Για αθλητισμό μιλάμε, κοινωνικό αγαθό. Εν πάση περιπτώσει, όμως, ούτε κοιτάω, ούτε με ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι. Αλλά ρωτάω: μόνο εμείς, γιατί; Γιατί να είμαστε συγκεκριμένα εμείς η εξαίρεση; Στο σπίτι μου, αν χρωστάω, να μου το κόψεις! Εδώ, όμως, μιλάμε για τον ΑΟ Κέρκυρα! Δικός μου είναι ο Πλάντραφος; Ήταν του προηγούμενου; Του επόμενου; Περαστικοί είμαστε όλοι. Ο Πλάντραφος, όμως, θα υπάρχει για 50 χρόνια. Τότε, εμείς δεν θα ζούμε, αλλά η ιστορία καταγράφει. Και πρέπει όλο αυτό να το προστατεύσουμε. Ένα γήπεδο έχουμε – που δεν το ‘χαμε ποτέ. Και δώσαμε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ευρώ, για να το φτιάξουμε. Να το διακανονίσουμε, να κόψουμε, να ράνουμε, κάτι… Αλλά να μου πει ότι θα το κόψω και να βγαίνει ο τάδε στο δημοτικό συμβούλιο…».

Για την στάση του στο μέλλον: «Δεν μ’ ενδιαφέρει το όποιο επιχειρηματικό κόστος. Από σήμερα, είμαι αντίπαλος με όλους! Γιατί κανείς δε σέβεται! Όχι εμένα. Η ομάδα δεν είναι ο Λιμπάντσης. Αλλά την ιστορία και τον αγώνα τόσων ανθρώπων, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Όλοι παρέρχονται. Κι εμείς κι εσείς και όλοι. Ο ΑΟ Κέρκυρα, όμως, μένει. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, όλοι τους να σεβαστούν –όχι εμένα, αλλά- την ιδέα και το όνομα! Το είπα και στη ΔΕΥΑΚ: “Έχω πόλεμο με όλους!” Και “πόλεμος” δεν είναι να δώσουν λεφτά. Αλλά, κυρίως, σεβασμό! Εγώ δεν έχω παράταξη. Ούτε με ενδιαφέρουν ονόματα! Εμένα μ’ ενδιαφέρει η ομάδα! Δεν είναι για το σπίτι μου, ούτε τα παιδιά, που τρέχουν όλη μέρα, έχουν να αποκομίσουν κάτι. Για μια ιδέα τρέχουν! Επειδή, όμως, όλοι αυτοί έχουν τις… δικές τους ιδέες, πλέον είμαι εχθρός τους! Εγώ δεν μπήκα στο ποδόσφαιρο, για να αποκομίσω οφέλη! Δεν μ’ ενδιαφέρει ποιος είναι, φίλος ή γνωστός. Όποιος είναι ενάντια στην ομάδα, όποιος δε δείχνει σεβασμό σ’ αυτό που λέγεται “ΑΟ Κέρκυρα”, είναι πια απέναντί μου!».

Για τον κόσμο της ομάδας και τους οργανωμένους: «Αν, λοιπόν, κάθομαι, κάθομαι για σας! Και, όσο μπορώ, όσο βλέπω ότι έχω ανθρώπους ηθικά δίπλα μου, θα είμαι εδώ. Για τους… μοναχικούς καβαλάρηδες, τον κόσμο που μας ακολούθησε στη Βέροια. Οι φίλαθλοι, εσείς, είστε οι μοναδικοί σύμμαχοι και συνέταιροι που έχω. Γι’ αυτό και θέλω την ηθική σας στήριξη. Και μπροστά, εγώ. Και σας ξαναλέω, όχι για μένα. Εσείς είστε μόνο με τον ΑΟ Κέρκυρα. Κι εσείς είστε ο ΑΟ Κέρκυρα! Δεν σέβονται, λοιπόν, τον Λιμπάντση, σέβονται εσάς; Αλλά, για να σ’ ακούσουν, πρέπει να καταλάβουν ποια είναι η δύναμή σου. Κι αυτή τη δύναμη, εμείς κι εσείς την έχουμε. Γιατί διαθέτουμε μια δύναμη ψυχής, που καθεμιά κάνει για… 20-30 άτομα! Τη δύναμη της αγανάκτησης».