Μοιάζει ορθότατη η απόφαση (ως πρώτη ανάγνωση τουλάχιστον της σκέψης του) του Γιάννη Αλαφούζου να παραιτηθεί από την ηγεσία του Παναθηναϊκού…
Είναι, όμως, μόνο ο Γιάννης Αλαφούζος αυτός που πρέπει σήμερα να παραιτηθεί; Μήπως, λέμε μήπως, για λόγους ευθιξίας και ανάληψης της πολιτικής ευθύνης μη διασφάλισης των συνθηκών ομαλής διεξαγωγής ενός ντέρμπι, οφείλει ή καλύτερα επιβάλλεται να παραιτηθεί ο υφυπουργός Αθλητισμού;
Δεν έχει το δικό του (μεγάλο ή μικρό θα το κρίνει η ιστορία) μερίδιο ευθύνης ο Σταύρος Κοντονής;
Δεν είχε εικόνα για το κλίμα που είχε διαμορφωθεί εντός και εκτός Παναθηναϊκού; Δεν είχε εικόνα για την ανεπάρκεια όπως παραδοσιακά έχει αποδειχθεί, των δυνάμεων της αστυνομίας να αποτρέψουν την είσοδο «πυρομαχικών» εντός ενός γηπέδου;
Δεν είναι χθεσινός ο Σταύρος Κοντονής. Με ανακοινώσεις, χαρτούρα και… εθιμοτυπικές συναντήσεις με τους παλαιμάχους δεν βάφονται αυγά. Αλλωστε, πλέον, το ελληνικό ποδόσφαιρο απαιτεί το σπάσιμο των αυγών για να μπορέσει να σηκώσει κεφάλι.
Και η πολιτική ηγεσία είναι αυτή που πρέπει να προνοεί και να προλαμβάνει και όχι να δίνει διαταγές εκ των υστέρων και να στραγγαλίζει μια ιστορική ομάδα, όποια και αν είναι αυτή, για να καλύψει τις δικές της, διαχρονικές αδυναμίες. Οσο για τον Αλαφούζο, ναι… Εφτασε το πλήρωμα του χρόνου και δικαιολογημένα αισθάνεται και «προδομένος» από τη συμπεριφορά της Θύρας 13 ή ορισμένων εκ των οργανωμένων, αλλά και «αδύναμος» να προστατεύσει τον Παναθηναϊκό και να αντιταχθεί στο καθεστώς που κυριαρχεί στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου σε όλους τους τομείς, εδώ και πολλά χρόνια.
Κρίνει ορθά, λοιπόν, πως έφτασε η στιγμή της δικής του αποχώρησης, ώστε να κινήσει τη διαδικασία διαδοχής και να διαπιστωθεί αν τελικά υπάρχει επόμενη μέρα για τον Παναθηναϊκό, ώστε να μπορέσει να επιστρέψει εκεί που θέλει η πλειοψηφία των φιλάθλων του.
Τι ακριβώς θα συμβεί θα το μάθουμε σύντομα, αφού χρόνος για αναβολές δεν υπάρχει…