Ο Αχιλλέας Σαρακατσάνος μίλησε για την πικρή γεύση που του άφησε ο αποκλεισμός από το Κύπελλο, ενώ μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο ποδόσφαιρο, στους στόχους των «πράσινων» για τη νέα σεζόν αλλά και για το πέρασμα του από τον Παναθηναϊκό σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του άσου του Αγροτικού Αστέρα στην εφημερίδα «Metrosport»:
Αχιλλέα, τι σκέφτεσαι μετά από το ποδόσφαιρο; Σου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό;
«Έχω σκεφτεί πολλά. Ως σκέψη είναι να μείνω κοντά στο ποδόσφαιρο, ως προπονητής ακαδημιών, για να μεταφέρω τις εμπειρίες μου στα μικρά παιδιά. Πράγματα, που ήθελα να κάνω, να μπορώ πλέον να τα προσφέρω εγώ, να δώσω ό,τι μπορώ απ’ αυτά, που με παρείχαν και σε μένα. Δεν θα με ενδιέφερε να ασχοληθώ ως προπονητής, είναι κάτι που δεν με γεμίζει, δεν μου αρέσει, επειδή ίσως έχω ζήσει αντίστροφα τα πράγματα. Ποτέ δεν ξέρεις όμως. Μπορεί να υπάρξουν προτάσεις, που δεν το ξέρεις ότι θα προκύψουν και να αλλάξουν τα δεδομένα. Πάντως, θα ήθελα να είμαι στα Τρίκαλα και να δουλέψω ως προπονητής ακαδημιών». Τι σου μένει στο τέλος της καριέρας; Λεφτά ή δόξα;
«Προσωπικά, το έχω σκεφτεί. Δεν έκανα την καριέρα, που θα έλυνα και το οικονομικό. Όμως μένουν οι αναμνήσεις, οι εμπειρίες, που με “έψησαν” στη ζωή. Οι καλοί φίλοι, που ανά πάσα στιγμή μπορείς να ταξιδέψεις κάπου και να βρεις έναν φίλο».
Η κρίση στο ποδόσφαιρο σε φόβισε καθόλου; Πώς το αντιμετωπίζεις; «Τη βιώνουμε. Δεν είναι ότι έχει περάσει μόνο από το μυαλό μας. Είναι στα συμβόλαια, αλλά και στην καθημερινότητα μας. Συν τοις άλλοις, η δουλειά του κάθε προέδρου και επιχειρηματία έχει άμεσο ή έμμεσο αντίκτυπο με την ομάδα και την κρίση. Το βλέπουμε και σε ομάδες της Super League, που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην κρίση».
Αν δεν ήσουν ποδοσφαιριστής, τι θα ήθελες να ήσουν;
«Δεν το έχω σκεφτεί καθόλου, είναι αλήθεια. Από μικρός είχα μπει στον χώρο του αθλητισμού. Από μικρός έφυγα από το σπίτι μου και ακολούθησα αυτό που κάνω και αυτό που αγάπησα πραγματικά από την αρχή. Δεν έχει περάσει καθόλου από το μυαλό μου για κάτι άλλο. Πάντως, αν το σκεφτόμουν, δεν θα ήταν δουλειά γραφείου. Σίγουρα. Δεν συμβιβάζομαι με τα καλούπια, με την καθημερινότητα…». Έχεις μετανιώσει για κάτι;
«Όχι, δεν έχω μετανιώσει. Είτε στις άσχημες στιγμές, είτε στις καλές. Κάθε εμπόδιο για καλό, για κάποιο λόγο γίνονται όλα. Πήρα τα θετικά και προχώρησα σαν εμπειρία για το μέλλον. Άλλωστε, κρίνονται όλοι εκ του αποτελέσματος, όλα αλλάζουν όπως και στη ζωή».
Σε πείραξε που δεν πήρες ευκαιρίες και που δεν έπαιξες στον Παναθηναϊκό; «Δεν θα έλεγα ότι με πείραξε. Βρέθηκα στη δεύτερη ομάδα. Ίσως να μην ήμουν έτοιμος. Από την πλευρά μου, όποτε μου δόθηκε η ευκαιρία να αγωνιστώ και να προσφέρω, έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό. Ήταν ένα σχολείο για μένα, που έμαθα μπάλα, κοινωνικοποιήθηκα, μου έδωσε κληρονομιά για το μετέπειτα μέλλον».
Αχιλλέα, τι σημαίνει το ποδόσφαιρο για σένα;
«Είναι το χόμπι μου, η τρέλα μου, η οποία έγινε επάγγελμα…». Ποια ιστορία θα έλεγες στα παιδιά σου, όταν μεγάλωναν, από την ποδοσφαιρική σου καριέρα;
«Οι εμπειρίες, ό,τι έζησα. Οι άνοδοι με τις ομάδες. Όλες αυτές τις εμπειρίες θα τις μεταφέρω στα παιδιά μου και το κυριότερο για μένα είναι το μεγαλείο, που μπορεί να προσφέρει ο αθλητισμός, τη δύναμη της ψυχής. Στα καλά, να κρατάμε τα πράγματα σε ένα επίπεδο και στα άσχημα να μη σκύβουμε το κεφάλι, αφού τα πάντα μπορούν να αλλάξουν».
Πώς προέκυψε το ποδόσφαιρο όταν ήσουν μικρός; Θυμάσαι; «Ήταν άλλες εποχές τότε, που δεν υπήρχε το ίντερνετ. Ήταν αγνά χρόνια. Το ποδόσφαιρο ήταν εξάλλου μία διέξοδος και ο πατέρας μου είχε το μικρόβιο. Με μύησε στον αθλητισμό, στο ποδόσφαιρο. Παίζαμε μαζί, σταδιακά, άρχισα σιγά-σιγά να ασχολούμαι και πιο επαγγελματικά. Πρόλαβα φυσικά και τα ξερά γήπεδα, κυρίως όταν βγαίναμε εκτός, αφού στην περιοχή μας, στα Τρίκαλα, λόγω και του κάμπου, είχαμε πολύ πράσινο και τα γήπεδα ήταν με χόρτο».
Υπήρχαν άνθρωποι, που σε στιγμάτισαν είτε θετικά, είτε αρνητικά;
«Από τον καθένα κρατάς, αυτά που θεωρείς εσύ θετικά. Δεν αρέσουμε σε όλους, δεν κάνουμε για όλους, έτσι είναι αντίστοιχα τόσο οι προπονητές, όσο και οι παίκτες».
Με τον Αγροτικό πώς επήλθε τελικά η συμφωνία;
«Δέχθηκα μία πρόταση. Συζήτησα με τον προπονητή, τον κ. Διλμπέρη, που είναι ένας νέος άνθρωπος και τον οποίο είχα την τύχη να τον γνωρίσω πριν από τον Αγροτικό Αστέρα. Μου ανέλυσε το πλάνο και τη φιλοσοφία, έβλεπα και τα προηγούμενα χρόνια, ότι η ομάδα έχει αλλάξει σε όλα τα επίπεδα, έτσι πολύ απλά σε μισή ώρα καταλήξαμε σε συμφωνία».
Μίλησες με κάποιον για να πάρεις την τελική απόφαση;
«Μιλούσα και με παίκτες, πριν προκύψει ακόμη η συμφωνία, όταν ήταν η ομάδα ακόμη στη Γ’ Εθνική. Μου είπαν τα καλύτερα».
Στα ίσα… Μπορείτε να χτυπήσετε την άνοδο;
«Είναι μεγάλη κουβέντα. Ο στόχος είναι, ο Αγροτικός να κάνει ένα βήμα παραπάνω κάθε χρονιά. Φέτος, με την έλευση έμπειρων παικτών και σε συνδυασμό με τα παιδιά, που έμειναν υπάρχει δυνατότητα για κάτι καλό. Δεν θέλω να βάζω ταμπέλες. Βασικό μας μέλημα είναι να χαιρόμαστε το ποδόσφαιρο και Κυριακή σε Κυριακή τα αποτελέσματα θα οριοθετούν τον στόχο μας».
Ο αποκλεισμός από το Κύπελλο ήταν ένα πλήγμα. Τι δεν πήγε καλά;
«Ήταν ένα αποτέλεσμα, που μας ενόχλησε, μας στεναχώρησε, μας πείραξε. Μέσα από τα δυο παιχνίδια του Κυπέλλου, όμως, μπορεί να βγει και κάτι καλό, με την έννοια ότι μπορεί να μας γίνει μάθημα. Διορθώνοντας τα λάθη μας, μπορούμε να τα πάμε καλύτερα, έτσι ώστε να είμαστε συγκεντρωμένοι στον μοναδικό στόχο μας, που είναι το Πρωτάθλημα».
Την πρεμιέρα πώς την αντιμετωπίζετε; Το Πρωτάθλημα πλησιάζει…
«Ξεκινάει ένας Γολγοθάς. Η Β’ εθνική είναι ανταγωνιστική και αμφίρροπη. Είναι ένας μαραθώνιος. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι και πρέπει ασφαλώς να ανταποκριθούμε. Κάθε ματς ξεχωριστά. Είναι κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια».
Πέρα από τη θέση του στόπερ, ποια άλλη θέση σου αρέσει και γιατί;
«Ξεκίνησα ως επιθετικός την καριέρα μου, όπως δηλαδή με το μικρόβιο του κάθε πιτσιρικά, να έχεις συμμετοχή στα γκολ, να είσαι πρωταγωνιστής στα παιχνίδια, αλλά σιγά-σιγά στον Απόλλωνα Σμύρνης, ο προπονητής μου ο Νίκος Αργυρούλης, με πήγαινε όλο και πιο πίσω. Την έμαθα τη θέση, μου άρεσε και το απολαμβάνω. Δεν μου έχει μείνει απωθημένο».
Συμφωνείς εσύ με τον δανεισμό ενός παίκτη; Το έζησες, έτσι; Ποια είναι η άποψη σου;
«Τέσσερα χρόνια ήμουν δανεικός. Είναι το πώς σε αντιμετωπίζουν οι ομάδες, πώς θα σε δεχθεί η ομάδα. Το σημαντικό είναι να νιώθεις κομμάτι της ομάδας. Προσωπικά, πήρα εμπειρίες και συμμετοχές, βελτιώθηκα σημαντικά. Είναι καλό για έναν παίκτη, από τη στιγμή που δεν παίρνει ευκαιρίες στην ομάδα. Θα πάρεις έτσι παιχνίδια, αρκεί σου είπα να έχεις και την καλύτερη αντιμετώπιση στην ομάδα, που θα πας».
Ποιον στόπερ θαυμάζεις; Ποιος σου αρέσει;
«Βάση σωματοδομής, θα έλεγα περισσότερο τον Πουγιόλ, αλλά και τον Κανάβαρο. Έπαιζαν πραγματικά με τη ψυχή τους, έβαζαν άλλα στοιχεία στο παιχνίδι τους, όπως το μυαλό τους για παράδειγμα, προκειμένου να αντιμετωπίσουν επιθετικούς άλλης σωματοδομής. Μεγάλοι ποδοσφαιριστές».
Κατά την άποψη σου, ποια είναι τα στοιχεία, που πρέπει να διαθέτει ένας στόπερ;
«Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, πρέπει να είναι δυναμικός, αλλά να έχει και τεχνική, να έχει αντίληψη. Η ταχύτητα παίζει επίσης έναν σημαντικό ρόλο, αφού πλέον εκσυγχρονίστηκε το ποδόσφαιρο. Πρέπει να έχει διορατικότητα, να προλαμβάνει καταστάσεις, πριν γίνουν επικίνδυνες, αλλά και φυσικά να εμπνέει τους συμπαίκτες του».
Έχεις αλλάξει αρκετές ομάδες. Πώς αισθάνεται ένας παίκτης, που πάει σε μία νέα ομάδα;
«Το να αλλάζεις ομάδες και πόλεις, είναι στο επάγγελμα, είναι τρόπος ζωής. Σαφώς και είναι πιο δύσκολα, όταν έχεις οικογένεια. Βέβαια, κάποια πράγματα τα αποδέχεσαι. Είναι και στον άνθρωπο. Έχω αλλάξει τέσσερις-πέντε πόλεις, εμένα μου αρέσει να αλλάζω παραστάσεις, πόλεις και εμπειρίες, είναι μέρος του παιχνιδιού».
Γιατί ο κόσμος δεν πάει στα γήπεδα, όπως παλιά;
«Ο κόσμος κατάλαβε, ότι δεν υπάρχει αξιοκρατία. Ο ανταγωνισμός μειώθηκε. Η τηλεόραση έπαιξε ρόλο. Βλέπει θέαμα στο σπίτι του ή έξω τέλος πάντων, σε μεγάλα Πρωταθλήματα της Ευρώπης και βλέπει ποδόσφαιρο άλλου επιπέδου και προφανώς το προτιμάει να βλέπει τέτοια πρωταθλήματα. Είναι μεγάλη συζήτηση. Είναι πολλά. Τα λάθη των διαιτητών, η βία, οι δηλώσεις από τους παράγοντες. Κουράστηκε ο κόσμος, ακόμη και οι πιο ένθερμοι, πιστεύω, ότι αρχίζουν να αποστασιοποιούνται».
Τι θα ήθελες να υποσχεθείς στον κόσμο της ομάδας; Τι θα ήθελες να πεις ως επίλογο;
«Παρά τον αποκλεισμό από το Κύπελλο, που όλους μας πίκρανε και μας προβλημάτισε, θα ήθελα να ευχηθώ πραγματικά για μία καλή χρονιά, με υγεία, μέσα από το ομαδικό πνεύμα να έρθουν οι στόχοι, που θέσαμε στην ομάδα. Από εκεί και πέρα, θα ήθελα να πω, πώς οι γονείς καλό θα είναι να παροτρύνουν τα παιδιά τους να ασχολούνται με τον αθλητισμό, προκειμένου μέσα από τον αθλητισμό να διαμορφώσουν χαρακτήρα και τα παιδιά να ξεφεύγουν έτσι από καθημερινές άλλες ασχολίες. Οι γονείς να τα στηρίζουν σε κάθε προσπάθεια τους, κι όχι να επεμβαίνουν, άλλωστε ο αθλητισμός είναι διέξοδος απέναντι στα κοινωνικά φαινόμενα, που ζούμε. Τα νέα παιδιά καλό είναι να κυνηγήσουν τα όνειρα τους. Δεν είναι η κατάλληλη εποχή, που ζούμε, όπως έχουν γίνει οι καταστάσεις, αλλά το να κυνηγήσεις τα όνειρα σου είναι κάτι όμορφο. Πρέπει να ασχοληθείς με τον αθλητισμό, μέσα από την οικογένεια κυρίως βγαίνει αυτό… Είναι ό,τι καλύτερο».
Ακολουθήστε το dokari.gr στο Google News!
