Μια πτώση σε έναν ηλικιωμένο μπορεί να αλλάξει τη ζωή του και αποτελεί την πρώτη αιτία για τραυματισμούς.
“Η σχέση μεταξύ πτώσεων και άνοιας φαίνεται να είναι αμφίδρομη”, ανέφερε η Molly Jarman , ανώτερη συγγραφέας μιας νέας μελέτης που δείχνει ότι η γνωστική έκπτωση μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο πτώσης ενός ηλικιωμένου και το τραύμα που ακολουθεί μια πτώση μπορεί επίσης να επιταχύνει την πρόοδο της άνοιας.
Η μελέτη της Jarman, αναπληρώτριας διευθύντριας του Κέντρου Χειρουργικής και Δημόσιας Υγείας στο Brigham and Women’s Hospital στη Βοστώνη, και των συναδέλφων της σημειώνει ότι οι πτώσεις είναι μεταξύ των πιο συνηθισμένων αιτιών για εισαγωγές στο κέντρο τραυμάτων και η Νο. 1 αιτία τραυματισμού σε ηλικιωμένους .
«Έτσι, οι πτώσεις μπορεί να λειτουργήσουν ως πρόδρομα γεγονότα που μπορούν να μας βοηθήσουν να εντοπίσουμε άτομα που χρειάζονται περαιτέρω γνωστικό έλεγχο», είπε ο Jarman σε δελτίο ειδήσεων του νοσοκομείου.
Η ομάδα της εξέτασε τα δεδομένα αξιώσεων Medicare για περισσότερους από 2,4 εκατομμύρια ηλικιωμένους που υπέστησαν τραυματικό τραυματισμό και πώς τα πήγαιναν ένα χρόνο αργότερα.
Οι μισοί από τους ασθενείς τραυματίστηκαν σε πτώση. Από αυτούς, το 10,6% διαγνώστηκε αργότερα με άνοια, σύμφωνα με τη μελέτη. Οι πτώσεις αύξησαν τον κίνδυνο μελλοντικής διάγνωσης άνοιας κατά 21%.
Επομένως, οι ερευνητές συνιστούν στους ηλικιωμένους που πηγαίνουν στο νοσοκομείο για φροντίδα μετά από πτώση να υποβάλλονται σε γνωστικό έλεγχο είτε στο ER είτε στο νοσοκομείο. Ένας τέτοιος έλεγχος θα μπορούσε να επιτρέψει στους ηλικιωμένους που χρειάζονται θεραπεία για ψυχικές εκπτώσεις να το λάβουν νωρίτερα, είπαν.
Μάλιστα σε εθνικό επίπεδο, 1 στους 4 ηλικιωμένους αναφέρει πτώση κάθε χρόνο, οδηγώντας σε περισσότερα από 50 δισεκατομμύρια δολάρια σε κόστος υγειονομικής περίθαλψης, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ.
Ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης, Δρ. Alexander Ordoobadi , χειρουργός στο Brigham and Women’s, βλέπει συχνά ασθενείς που εισάγονται μετά από πτώση.
«Θεραπεύουμε τους τραυματισμούς, παρέχουμε αποκατάσταση, αλλά συχνά παραβλέπουμε τους υποκείμενους παράγοντες κινδύνου που συμβάλλουν στις πτώσεις, παρά τα αυξανόμενα στοιχεία που υποδηλώνουν σύνδεση μεταξύ πτώσεων και γνωστικής εξασθένησης», είπε.
Ιδανικά, είπε, οι ηλικιωμένοι που πέφτουν θα πρέπει να παρακολουθούνται από γιατρό πρωτοβάθμιας περίθαλψης ή γηριατρό, ειδικό στη φροντίδα ηλικιωμένων, ο οποίος μπορεί να παρακολουθεί τις δεξιότητες σκέψης και τη μακροπρόθεσμη ανάρρωσή τους. Ωστόσο, πολλοί ηλικιωμένοι δεν έχουν γιατρό πρωτοβάθμιας περίθαλψης και δεν έχουν πρόσβαση σε γηριατρό, τόνισε.
«Η μελέτη μας υπογραμμίζει την ευκαιρία να παρέμβουμε έγκαιρα και την ανάγκη για περισσότερους κλινικούς γιατρούς που μπορούν να παρέχουν ολοκληρωμένη φροντίδα σε ηλικιωμένους», είπε ο Ordoobadi.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στις 30 Σεπτεμβρίου στο περιοδικό JAMA Network Open .
ΠΗΓΗ: Brigham and Women’s Hospital