Συγκλονίζουν τα λόγια του Ανδρέα Ευριπίδου, ο οποίος έμεινε ορφανός όταν οι γονείς του και τα δύο αδέρφια του σκοτώθηκαν στο αεροπορικό δυστύχημα της «Ηλιος», προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Κύπρου, Νίκο Αναστασιάδη.
Η πτώχευση της Κύπρου και το κούρεμα των καταθέσεων είχε ως αποτέλεσμα ο άτυχος νέος να χάσει τα χρήματα της αποζημίωσης που είχε στην τράπεζα, με αποτέλεσμα σήμερα να κινδυνεύει να χάσει το ίδιο του το σπίτι, λόγω χρεών, τη στιγμή που το κράτος της Κύπρου τον έχει ξεχάσει, κυριολεκτικά…
Αναλυτικά όσα γράφει στη συγκλονιστική επιστολή του ο Ανδρέας Ευριπίδου προς τον Πρόεδρο της Κύπρου:
«Ανδρέας Ευριπίδου Εξοχότατο Πρόεδρο
Της Κυπριακής Δημοκρατίας
Εξοχότατε Κε Πρόεδρε Ονομάζομαι Αντρέας Ευριπίδου, είμαι ένα από τα ορφανά της Ηelios. Το ξέρω ότι σας φαίνομαι άγνωστος γιατί κρυβόμουν για σχεδόν 11 βασανιστικά, με την σημασία της λέξεως, χρόνια ειδικά τα τελευταία χρόνια όπου ζω στη κατάθλιψη και την μιζέρια. Γιατί κάποια γεγονότα ούτε το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να τα συλλάβει.
Είχα χάσει τότε του γονείς μου αλλά και της δυο μικρότερες αδερφούλες μου, είχε ξεκληριστεί ολόκληρη η οικογένεια μου μένοντας μόνος. Πάντα προσπαθούσα να αποφεύγω την δημοσιότητα γιατί δεν ήθελα να με βλέπει ο κόσμος με λύπηση και μετά από 11 χρόνια κάνω το αντίθετο γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος για εμένα κάθε άνθρωπος έχει τα όρια του, ήθελα απλά να ζήσω σαν άνθρωπος και αυτό το στερούμαι. Έχουν περάσει τα χρόνια και ακόμη προσπαθώ με κάθε τρόπο να σταθώ στα πόδια μου και να καταφέρω να ζήσω φυσιολογικά σαν όλους εσάς.
Μου έχετε πάρει όλα τα λεφτά ότι είχα και δεν είχα και όταν εννοώ όλα, όλα ανεξαιρέτως. Με έχετε φέρει και πάλι στο μηδέν. Έχω καταντήσει τα τελευταία χρόνια κε Πρόεδρε, κατά καιρούς, να είμαι χωρίς ρεύμα χωρίς νερό και να κινδυνεύω με νευρική ανορεξία.
Σας στέλνω όλους ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, διπλοσυστημένες και μέσω email, ζητώντας βοήθεια και με λίγα λόγια να με αγνοείτε όλοι σας.
Κε πρόεδρε δεν έχω οικογένεια από πίσω μου να με στηρίξει η να μου δώσει κάτι που έχω ανάγκη, είμαι ο μοναδικός ΕΠΙΖΩΝ από την οικογένεια μου. Για να σας δώσω να καταλάβετε πως νιώθω απλά φανταστείτε να έρθετε στη θέση μου για λίγο. Σε μια ημέρα χάνεται όλη η οικογένεια σας, μένετε μόνος και απροστάτευτος, χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά και χωρίς την οικογενειακή θαλπωρή.
Η ιδέα μόνο ανατριχιάζει!
Σε αυτό τον τρομακτικό κόσμο εγώ ζω. Και τώρα έχω φτάσει σε κάποια ηλικία όπου θα ήθελα να προχωρήσω με τη ζωή μου. Να παντρευτώ να δημιουργήσω οικογένεια όπου πιστεύω εκεί θα είναι η πραγματική μου γιατρειά στο να μπορέσω να ξαναβρώ την ευτυχία μου και να βρω λίγη παρηγοριά αλλά δεν μπορώ να τα κάνω λόγω οικονομικών κε Πρόεδρε. Θα ήθελα το σπίτι μου κε Πρόεδρε να ξαναγεμίσει χαρά και ευτυχία. Αντί αυτού κινδυνεύω να τα χάσω και αυτά που μου έχουν αφήσει. Αγωνίζομαι πραγματικά να επιβιώσω σε ένα υπερβολικά σκληρό κόσμο και ένα κράτος το οποίο δεν νοιάζεται.
Στην κηδεία κε Πρόεδρε ήσασταν εκεί και δεν θα ξεχάσω που μου είχατε πει «Ανδρέα είσαι δυνατός στάσου στα πόδια σου γερός και δυνατός», τα πόδια μου όμως άρχισαν και λυγίζουν κε Πρόεδρε πραγματικά.
Διατελώ μετά τιμής Ανδρέας»
23 Ιουλίου 2016
Ακολουθήστε το dokari.gr στο Google News!
