Ο «ανένδοτος» κατά του ΔΝΤ που κήρυξε ο Αλέξης Τσίπρας μέσα από την πρόσφατη συνέντευξή του στους FinancialTimes δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία».
Αντίστοιχους υπαινιγμούς είχε κάνει και στη συνέντευξη που έδωσε στην ΕΡΤ πυροδοτώντας σ’ εκείνη τη φάση, έναν πρώτο γύρο αντιπαράθεσης με τον Σόιμπλε. Παρ’ όλα αυτά, ο πρωθυπουργός επανήλθε υποστηρίζοντας πως ήγγικεν η ώρα της άμεσης αποχώρησης του ΔΝΤ από την Ευρώπη και πως έχουν ωριμάσει συνολικότερα οι συνθήκες για κάτι τέτοιο.
Ας επιχειρήσουμε πρώτα να δούμε τη «μεγάλη εικόνα». Η είσοδος του ΔΝΤ στα ευρωπαϊκά δρώμενα μέσω Ελλάδας το 2010 ήταν αποτέλεσμα μιας παγκόσμιας διεργασίας και συμμαχίας, που είχε τη στήριξη και της Γερμανίας, με στόχο την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης η οποία ξέσπασε το 2008. Το σχέδιο ήταν το ΔΝΤ να προσφέρει όχι μόνο την τεχνογνωσία αλλά και το χρόνο στην Ευρωζώνη να οικοδομήσει τους δικούς της θεσμούς για την αντιμετώπιση της κρίσης, ώστε να μην υποτροπιάσει η παγκόσμια κρίση και δη η αμερικανική. Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει πως το πότε θα αποχωρήσει το ΔΝΤ από την Ευρώπη θα το αποφασίσουν οι μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις με κριτήρια σαφώς πολύ ευρύτερα από τις «μικροσκοπικές σκοτούρες» του Αλέξη Τσίπρα.
Αυτή τη στιγμή στο ευρύτερο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την αποχώρηση του ΔΝΤ. Κατά αυτής της ιδέας δεν τάσσεται μόνον οι «ακραίοι συντηρητικοί κύκλοι» του Σόιμπλε αλλά και ο σοσιαλιστής Μοσκοβισί. Δύο είναι κυρίως οι λόγοι που υπαγορεύουν κατά τους Ευρωπαίους τη συνέχιση της παρουσίας του ΔΝΤ: Πρώτον, γιατί η Ευρωζώνη θέλει ακόμη χρόνο (όχι πολύ, αλλά ούτε και τόσο λίγο ώστε όλα να εξελιχτούν στον παρόντα πολιτικό χρόνο) για να «χειραφετηθεί» από το ΔΝΤ. Όταν ο «πολύς» κ. Ντράγκι αγωνιά και κάνει διαρκώς εκκλήσεις στους Ευρωπαίους πολιτικούς «να κάνουν κάτι», πάει να πει πως ο χρόνος αυτός δεν έχει έρθει ακόμη.
Διαβάστε αναλυτικά στο www.rizopoulospost.com.