Αυτό που συνέβη χθες έχει τα χαρακτηριστικά μιας εξέγερσης των νοικοκυραίων.
Γι αυτό και είναι ιστορική και κομβική ημέρα όχι μόνον για τη Νέα Δημοκρατία αλλά πιστεύω συνολικά για το πολιτικό σύστημα.
Η μαζική αθρόα προσέλευση 400.000 πολιτών στις κάλπες, όταν μάλιστα ήταν αναγκασμένοι να περιμένουν μια, δυο ή ακόμη και τρεις ώρες για να ψηφίσουν, μόνον ως μια εξέγερση διαμαρτυρίας μπορεί να ερμηνευτεί. Μπορεί το 2009, η προσέλευση να ήταν κατά 300.000 υψηλότερη, όμως αν σκεφτεί κανείς τι έχει ζήσει η χώρα και η παράταξη αυτή τα τελευταία έξι χρόνια, κατανοεί πως η χθεσινή προσέλευση υπήρξε πραγματικά εντυπωσιακή και στο μεγαλύτερο μέρος της υπήρξε αυθόρμητη και όχι προϊόν κινητοποίησης των προεκλογικών μηχανισμών των υποψηφίων.
Χθες σηκώθηκε από τον καναπέ και την τηλεόραση ένα μεγάλο τμήμα αυτού που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «σιωπηλή πλειοψηφία». Δεν είναι αυτοί που κατεβαίνουν στους δρόμους, δεν κλείνουν τους δρόμους, δεν τα κάνουν γυαλιά καρφιά. Είναι αυτοί που αγαπούν την τάξη, κοιτάζουν τις δουλειές τους, προσπαθούν να δημιουργήσουν για να κάνουν καλύτερη τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους. Είναι αυτοί που όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθούν απογοητευμένοι τη φθορά της χώρας, την καταλήστευση της μεσαίας τάξης, τον πόλεμο που γίνεται σε κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια. Και όλα αυτά τα υπέμειναν, με την προσδοκία πως θα δουν φως στην άκρη του τούνελ. Διαβάστε αναλυτικά στο www.rizopoulospost.com
Ακολουθήστε το dokari.gr στο Google News!
