Μια νέα μελέτη έδειξε πως η στέρηση, η παραμέληση και η κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία μπορούν να αυξήσουν τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο ενός ατόμου για προβλήματα υγείας.
«Το άγχος εμπλέκεται σε εννέα από τις 10 κύριες αιτίες θανάτου στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα», ανέφερε ο ανώτερος ερευνητής Δρ. Τζορτζ Σλάβιτς , διευθυντής του Εργαστηρίου Αξιολόγησης και Έρευνας του Στρες του UCLA. «Είναι καιρός να λάβουμε σοβαρά υπόψη αυτό το στατιστικό στοιχείο και να αρχίσουμε τον έλεγχο για άγχος σε όλες τις παιδιατρικές κλινικές και τις κλινικές ενηλίκων σε εθνικό επίπεδο».
Για τη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Brain, Behavior and Immunity , οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα για περισσότερους από 2.100 συμμετέχοντες σε μια μακροπρόθεσμη μελέτη που χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο για τη Γήρανση.
Η ομάδα εξέτασε διάφορα παιδικά τραύματα που αναφέρθηκαν από τους συμμετέχοντες οικονομική δυσφορία, κακοποίηση, παραμέληση, συχνές μετακινήσεις, ζωή χωριστά από τους γονείς και λήψη ευημερίας.
Οι συμμετέχοντες έδωσαν επίσης δείγματα που επέτρεψαν στους ερευνητές να υπολογίσουν 25 διαφορετικούς βιοδείκτες ασθενειών και είπαν εάν είχαν διαγνωστεί με 20 διαφορετικές κύριες καταστάσεις υγείας.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο κίνδυνος προβλημάτων υγείας σε άνδρες και γυναίκες αυξανόταν με την ποσότητα του παιδικού στρες που υπέμειναν.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι οι επιπτώσεις του στρες διέφεραν μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Το άγχος της παιδικής ηλικίας έτεινε να έχει μεγαλύτερες επιπτώσεις στον μεταβολισμό των γυναικών από ότι στους άνδρες, δείχνουν τα αποτελέσματα.
Από την άλλη πλευρά, η συναισθηματική κακοποίηση και η παραμέληση φαίνεται να έχουν μεγαλύτερες επιπτώσεις στην υγεία στους άνδρες από τις γυναίκες, όταν πρόκειται για διαταραχές του αίματος, προβλήματα ψυχικής και συμπεριφορικής υγείας και προβλήματα θυρεοειδούς.
Τα ευρήματα υπογραμμίζουν την ανάγκη ενσωμάτωσης του ιστορικού άγχους στο ιατρικό αρχείο ενός ατόμου, για να παρακολουθείται καλύτερα ο μελλοντικός κίνδυνος προβλημάτων υγείας, είπε ο Slavich.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν βιώσει σημαντικό στρες ή τραύμα πρώιμης ζωής δεν αξιολογούνται ποτέ», δήλωσε ο Slavich σε δελτίο τύπου του UCLA. «Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν την κρίσιμη σημασία του προσυμπτωματικού ελέγχου για το στρες σε κλινικά περιβάλλοντα. Μας μετακινούν επίσης πέρα από μια προσέγγιση που ταιριάζει σε όλους και προς μια ιατρική προσέγγιση ακριβείας που βασίζεται στο φύλο των ασθενών και στο συγκεκριμένο προφίλ άγχους».
ΠΗΓΗ: UCLA Health