Χθες ήταν η μέρα του πατέρα… Όχι όλη μέρα. Μέχρι τις 9. Που άρχισε το Survivor… Όταν αρχίζει το Survivor τελειώνουν όλα.
Το έχουμε ξαναδεί το έργο. Τουλάχιστον άλλη μια φορά. Απλά τότε λεγόταν Big Brother. Μια χώρα γύρω από ένα κουτί. Το κουτί. Δεν το λέω για κακό. Άλλωστε στην Ελλάδα της φτώχειας, το να βρίσκει ο κόσμος διασκέδαση, να ξεχνιέται με την Ευρυδίκη, τον Μάριο Πρίαμο και τον «μισθοφόρο» δεν το λες και απαραίτητα αρνητικό. Στο φινάλε από το να βλέπεις την «Λάμψη» και τον «ευλογητό» καλύτερα να βλέπεις τη Σάρα, τον Σπαλιάρα και τον Ντάνο. Κυρίως τον Ντάνο που- να με συμπαθάνε οι υπόλοιποι- είναι ο ορισμός του καλού Έλληνα. Ένα παλικαράκι που δεν το βάζει ποτέ κάτω, που είναι καλός παίκτης και ο καλύτερος συμπαίκτης, που δεν μπαίνει σε ίντριγκες και κουτσομπολιά και που σέβεται τον αντίπαλο… Α… Και που κάνει τον Σταυρό του!
Για μας ήρωας είναι ο… Ντάνος!
