Στις 17 Ιουνίου 1964, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού κατέστρεψαν ολοσχερώς το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, σε μία σπάνια στιγμή… ομοψυχίας.
Ο ημιτελικός του Κυπέλλου είχε φτάσει στο 18ο λεπτό της παράτασης, όταν ο Μίμης Δομάζος έχασε μία ευκαιρία από αυτές που δεν χάνονται.
Ο κόσμος που ήδη βρισκόταν στα όριά του, ξέσπασε, εισβάλλοντας στον αγωνιστικό χώρο. Υπό την ιαχή «Περού, Περού», σε υπενθύμιση της τραγωδίας με 328 νεκρούς που είχε λάβει χώρα λίγες εβδομάδες νωρίτερα, στον αγώνα Περού-Αργεντινή στη Λίμα, οι χιλιάδες οπαδοί και των δύο ομάδων πήραν παραμάζωμα ό,τι βρήκαν μπροστά τους.
Τι είχε συμβεί; Ο κόσμος θεώρησε ύποπτη την πτώση της απόδοσης των δύο ομάδων στο δεύτερο ημίχρονο. Υστερα από ένα καλό πρώτο 45λεπτο, στο οποίο το σκορ ήταν 1-1 (36′ Δομάζος/26′ Νεοφώτιστος), οι παίκτες παρουσιάστηκαν αγνώριστοι στην επανάληψη και πολλοί υποψιάστηκαν ότι το ματς ήταν «μιλημένο» για να λήξει ισόπαλο, ώστε να διεξαχθεί επαναληπτικός και να καρπωθούν οι ομάδες τα επιπλέον χρήματα από τις εισπράξεις.
Οι ίδιες υποψίες είχαν προκαλέσει επεισόδια και στον τελικό μεταξύ των «αιωνίων» το 1962, ο οποίος μάλιστα καθυστέρησε υπερβολικά γι’ αυτό τον λόγο και τελικά διεκόπη λόγω σκότους, χωρίς να επαναληφθεί ποτέ.