Συνεχίζοντας την παρουσίαση των αθλητών – μελών της Παραολυμπιακής εθνικής ομάδας, το Dokari σας… συστήνει σήμερα τον Παναγιώτη Τριανταφύλλου, αθλητή της ξιφασκίας με αμαξίδιο, αργυρό Παραολυμπιονίκη στο Ρίο και παγκόσμιο πρωταθλητή στο ομαδικό σπάθης, στο παγκόσμιο κύπελλο που διεξήχθη στην Πολωνία το 2016.
Συνέντευξη στην Χριστίνα Μουλά
Ομως, ο Παναγιώτης κατέχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, καθώς αποτελεί και μέλος της εθνικής ομάδας μπάσκετ, ενώ αγωνίζεται και στην ομάδα του Αμαρουσίου.
Πάμε να τον γνωρίσουμε, μέσα από τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Dokari.gr… Και όπως θα διαπιστώσετε, ήδη ο πήχης έχει ανεβεί ακόμα πιο ψηλά για τη συνέχεια, καθώς ο Παναγιώτης θέλει να επιστρέψει από τους παραολυμπιακούς του Τόκιο με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος. Πόσο δύσκολο ή πόσο εύκολο είναι να κάνεις πρωταθλητισμό και μάλιστα σε περιόδους που οι συνθήκες έχουν -προφανώς και λόγω της κρίσης- γίνει ακόμα πιο δύσκολες;
Το να κάνει κανείς πρωταθλητισμό θεωρώ πως πάντα ήταν είναι και θα είναι δύσκολο και πολύ απαιτητικό. Αφιερώνεις σχεδόν όλη σου τη ζωή και όλο σου το είναι σε αυτό και ο πρωταθλητισμός για ένα άτομο με αναπηρία είναι ακόμα πιο δύσκολος γιατί πρέπει να αντιμετωπίζεις καθημερινά δυσκολίες πρόσβασης σε αγωνιστικούς χώρους, προπονητικούς χώρους είτε αυτό έχει να κάνει με ράμπες που θα έπρεπε να υπάρχουν σε πεζοδρομία αλλά και σε όλα τα κτίρια είτε ακόμα και με πρόσβαση σε τουαλέτες. Σιγουρά η εποχή της κρίσης η οποία διανύουμε όλοι μας κάνει το έργο μας ακόμα πιο δύσκολο γιατί ερχόμαστε αντιμέτωποι πολλές φορές στο να μη μπορέσουμε να πάμε σε κάποιο παγκόσμιο τουρνουά λόγω έλλειψης χρημάτων το οποίο όμως είναι πάρα πολύ σημαντικό για την εξέλιξη μας στο άθλημα αλλά και για την πρόκριση στους παραολυμπιακούς αγώνες. Επίσης ο αγωνιστικός μας εξοπλισμός πολλές φορές πρέπει να αντικατασταθεί όπως και το αγωνιστικό μας αμαξίδιο και σίγουρα χωρίς τη βοήθεια κάποιου χορηγού τα πράγματα γίνονται πάρα μα πάρα πολύ δύσκολα. Δεν υπάρχει στήριξη από το κράτος και ίσως κάποια στιγμή έρθουμε αντιμέτωποι με τη σκέψη να σταματήσουμε τον πρωταθλητισμό όσο και αν το αγαπάμε αυτό που κάνουμε.
Αν θα σου ζητούσαμε να επιλέξεις, ξιφασκία ή μπάσκετ; Στην ερώτηση ξιφασκία η μπάσκετ η απόφαση θα ήταν πολύ δύσκολη. Και τα δύο αθλήματα μου προσφέρουν πολλά και τα αγαπάω τα ίδιο. Ειλικρινά δε ξέρω και μακάρι να μη χρειαστεί να αφήσω κάποιο από τα δύο.
Αυτή η… ενδόμυχη ευχή για να φάει ο Τομ τον Τζέρι πώς έχει προκύψει;
Με αφορμή μιας ερώτησης που μου έγινε στα πλαίσια του (αστείου) η απάντηση μου ήταν αυθόρμητη λόγω του ότι σαν παιδιά αγωνιούσαμε αυτό το κυνηγητό να έχει διαφορετική κατάληξη. Η Samsung στέκεται δίπλα σας και στηρίζει την προσπάθειά σας. Θεωρείς πως μέσω της πρωτοποριακής καμπάνιας της και το gnorisetous.gr βοήθησε στη διάδοση του παραολυμπιακού κινήματος;
Σαφέστατα η στήριξη της Samsung και η προβολή του παραολυμπιακού αθλητισμού στα πλαίσια της καμπάνιας και του gnorisetous.gr βοήθησε στο να αναδείξει τη σοβαρότητα του παραολυμπιακού αθλητισμού. Ο παραολυμπιακός αθλητισμός δε διαφέρει σε τίποτα με τον Ολυμπιακό αθλητισμό. Η προσπάθεια είναι ίδια και ίσως και μεγαλύτερη γιατί πρέπει να αντιμετωπίζουμε κι άλλες δυσκολίες. Το παραολυμπιακό κίνημα δυναμώνει με τέτοιου είδους κινήσεις όπως της Samsung και τους ευχαριστούμε πολύ για αυτό!
Αν ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα σε ποιον ή ποιους θα το έστελνες και τι θα του(ς) έλεγες; Μου είχε δοθεί πρόσφατα η ευκαιρία να μιλήσω μέσα στη βουλή όταν μας κάλεσαν για να μας βραβεύσουν για τις επιτυχίες μας στο Ρίο, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προέδρου της βουλής , Πρωθυπουργού και άλλων αρχηγών κομμάτων και βουλευτών και το μήνυμα το οποίο έστειλα ήταν το εξής: «Αγαπήστε αυτή τη χώρα και τα παιδιά της, όπως εμείς ενωμένοι σαν ομάδα φέραμε τόσες επιτυχίες έτσι κι εσείς ενωθείτε αγαπήστε αυτή τη χώρα και παλέψτε για αυτή». Ήταν ένα μήνυμα το οποίο ήθελα να το εκφράσω και το έκανα είτε ακούστηκε είτε όχι .Θεωρώ ότι στην εποχή της κρίσης που διανύουμε αυτό ήταν το πιο ηχηρό μήνυμα που μπορούσα να στείλω στους πλέον αρμοδίους.
Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζεις στην καθημερινότητά σου και σε σχέση με την προπόνησή σου και πώς πιστεύεις ότι μπορούν αυτές οι συνθήκες να βελτιωθούν;
Αντιμετωπίζουμε πολλές δυσκολίες στην καθημερινότητα μας και αυτές είναι καθαρά οι δυσκολίες πρόσβασης σε δημόσιους χώρους και άλλα … Αυτό σε συνδυασμό με τον αθλητισμό κάνει ακόμα πιο δύσκολη μια προπόνηση από τη στιγμή που θα ξεκινήσεις από το σπίτι σου μέχρι να τελειώσεις όταν στη διάρκεια δε θα υπάρχει μια ράμπα να ανέβεις το πεζοδρόμιο, όταν θα έχει έστω και λίγα σκαλιά το μέρος το οποίο προπονείσαι, όταν δε θα έχεις πρόσβαση στην τουαλέτα και στα αποδυτήρια και όταν δεν θα έχεις τον απαραίτητο εξοπλισμό για να κάνεις μια σωστή προπόνηση. Σίγουρα το κράτος θα έπρεπε να κάνει πολλά για μας και για να μας κρατήσει στον αθλητισμό γιατί τα πράγματα όλο γίνονται και πιο αβέβαια και τελικά αφιερώνουμε χρόνο κόπο και χρήμα για να φέρνουμε επιτυχίες για μας αλλά και για τη χώρα μας. Έτσι όταν το κράτος είναι ανύπαρκτο οι χορηγοί κάνουν το έργο μας πιο εύκολο και το μυαλό μας πιο ξεκούραστο στο να επικεντρωθούμε σε αυτό που κάνουμε και που αγαπάμε. Επόμενος στόχος;
Επόμενος στόχος είναι να φέρω περισσότερες επιτυχίες στη χώρα μου στα επόμενα παγκόσμια και πανευρωπαϊκά τουρνουά και σίγουρα να ανέβω ένα ακόμα σκαλί στους παραολυμπιακούς στο Τόκυο σε σχέση με το αργυρό μετάλλιο στο Ρίο και να ακούσουμε τον εθνικό μας ύμνο.
Ακολουθήστε το dokari.gr στο Google News!
