Δεν μετανιώνει ο Κατίδης

Αποκαλυπτικός, αλλά όχι… μετανιωμένος, ο Γιώργος Κατίδης μίλησε στο Onsports για όσα έγιναν μετά τον πολυσυζητημένο χαιρετισμό του!

Αναλυτικά η συνέντευξη του Κατίδη στο Onsports.

Είσαι έξι μήνες στη Νοβάρα. Πώς είναι τα πράγματα για σένα εκεί; Είσαι ευχαριστημένος;

«Ναι, είμαι απόλυτα ευχαριστημένος. Η ομάδα είναι υψηλού επιπέδου. Πριν από δύο χρόνια έπαιζε στη Σέριε Α, το καμπιονάτο. Ο στόχος της όπως και πέρσι έτσι και φέτος είναι αυτός. Απλά πέρσι είχε μπει στα πλέι οφ και στο τελευταίο παιχνίδι κρίθηκε η παραμονή. Νομίζω ότι έκανα το επόμενο βήμα στην καριέρα μου».

Προσβλέπεις σε μια μεταγραφή σου στη Σέριε Α; Πόσο εφικτό είναι αυτό;

«Όταν παίζεις σε οποιοδήποτε πρωτάθλημα της Ιταλίας είναι πολύ μεγάλη υπόθεση, μεγαλύτερη από την Ελλάδα. Μου έδωσε το παράδειγμα ο Παναγιώτης Ταχτσίδης, ο οποίος ξεκίνησε από τη Γ’, μετά πήγε στη Β’ και την Α’. Παλαιότερα ο Κονέ. Είναι πολλές οι ελπίδες που έχεις όταν παίζεις σε μια ομάδα της Ιταλίας και γενικά του εξωτερικού. Ελπίζω η απόδοσή μου να είναι ανάλογη των προσδοκιών του προπονητή και της ομάδας που θα θέλει να με αγοράσει».

Έχεις εσύ κάποια ένδειξη ότι μπορεί να γίνει αυτό; Έχεις ακούσει για κάποιο ενδιαφέρον από κάποια ομάδα;

«Όχι ακόμη, δεν έχω ακούσει κάτι. Αν παίξω καλά στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος όλα είναι ανοικτά. Αλλά έχω συμβόλαιο με τη Νοβάρα για τρία χρόνια. Οπότε αυτή τη στιγμή είμαι ολοκληρωτικά παίκτης της Νοβάρα».

Φέτος, η ομάδα σου παλεύει για την παραμονή στη Serie Β. Μπορεί να τα καταφέρει να μείνει στην κατηγορία;

«Όχι, δεν παλεύει για την παραμονή. Η δική μου άποψη είναι αυτή, γιατί το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής της Ιταλίας έχει πολλά παιχνίδια αφού είμαστε 22 ομάδες. Οπότε έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας. Αλλάξαμε πρόσφατα προπονητή. Η ομάδα αρχίζει και στρώνει. Κάναμε αμέσως δύο νίκες. Στο ποδόσφαιρο όλα είναι ανοικτά. Μπορείς να χάσεις και να κερδίσεις, αλλά δεν νομίζω ότι κρίνεται η παραμονή αυτή τη χρονιά. Μην ξεχνάμε ότι η ομάδα που παίζω έχει το μεγαλύτερο μπάτζετ στη Σέριε Β αυτή τη στιγμή».

Οπότε ο στόχος σας ποιος θα έλεγες ότι είναι;

«Ο στόχος είναι όπως και κάθε χρόνο να ανέβουμε στη Σέριε Α. Πρόπερσι ήμασταν εκεί, πέρσι ήμασταν στα πλέι οφ και στο τελευταίο παιχνίδι δεν μπορέσαμε να ανέβουμε, αλλά φέτος η προσπάθεια θα είναι ανάλογη».

Είσαι μαζί με έναν ακόμη Έλληνα ποδοσφαιριστή στη Νοβάρα, τον Ποτουρίδη. Πώς είναι η συνεργασία σας σε μια ξένη ομάδα;

«Με τον Ποτουρίδη παίζαμε στην Εθνική ομάδα σχεδόν όλα τα χρόνια που ήμουν εκεί. Οπότε τον ήξερα πάρα πολύ καλά και σαν παίκτη και σαν άνθρωπο. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Στην ομάδα είμαστε επαγγελματίες γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια. Και νομίζω ότι όλα είναι μια χαρά».

Παρακολουθείς την ΑΕΚ από τότε που αποχώρησες το καλοκαίρι;

«Ναι την παρακολουθώ, αλλά έχω χάσει κάποια παιχνίδια. Έχω δει τα περισσότερα έστω και επανάληψη».

Πώς βλέπεις την προσπάθεια που κάνει;

«Όσα ακούστηκαν το καλοκαίρι δεν ήταν ψέματα τελικά. Όπως αυτό που συνέβη με τον κ. Δημήτρη αν δεν κάνω λάθος. Έχει μπει ένας σοβαρός άνθρωπος που αγαπάει πολύ την ομάδα και θα την πάει ψηλά. Το λέω έτσι γιατί είμαι σίγουρος. Δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί να αμφισβητήσει τον κ. Μελισσανίδη. Η ΑΕΚ είναι ιστορικό σωματείο και μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ελλάδα και στα επόμενα 2-3 χρόνια θα πρωταγωνιστήσει ξανά».

Εσύ ξεκίνησες την καριέρα σου από τον Άρη, βέβαια. Για αυτή την ομάδα τι έχεις να πεις;

«Ο Άρης από ό, τι βλέπω και διαβάζω έχει αρχίσει να κάνει μεταγραφές. Θέλουν να ενισχύσουν την ομάδα όπως μπορούν. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο κ. Σκόρδας ξέρει πάρα πολύ καλά τον Άρη και θα πετύχει τους στόχους. Όσο ήμουν εγώ στον Άρη με τον κ. Σκόρδα πρόεδρο δεν υπήρχε θέμα με κανέναν παίκτη τόσο αγωνιστικά όσο και εξωαγωνιστικά. Είναι ένας άνθρωπος με κύρος που μετράει ο λόγος του και οι παίκτες τον εμπιστεύονται απόλυτα. Νομίζω ότι (ο Άρης) θα βρει το δρόμο του.

Ξεκίνησε πολύ άσχημα, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Κάποια στιγμή όλες οι ομάδες κάνουν μια… λακούβα, να το πούμε έτσι. Ξέρω πάρα πολλούς παίκτες, οι οποίοι νομίζω ότι μπορούν πολύ καλύτερα από όσα έχουν δώσει μέχρι τώρα. Αλλά ίσως έτυχε να είναι ντεφορμέ οι περισσότεροι από τους παίκτες αυτόν τον καιρό. Εγώ εκεί το αποδίδω. Θέλω να πω ότι δεν έχει τόση μεγάλη σημασία το οικονομικό σε σχέση με τα αγωνιστικά».

Το 2013 έφυγε πριν από λίγες μέρες. Αν γύριζες το χρόνο πίσω θα άλλαζες κάτι από αυτή τη χρονιά;

«Θα μπορούσα να αλλάξω πολλά γεγονότα, όπως και πολλές στιγμές μέσα στους αγώνες. Οπότε, ναι θα ήθελα να αλλάξω πολλά πράγματα».

Θα έλεγες ότι χαίρεσαι που έφυγε αυτό το έτος;

«Ναι, έχω πει και στο περιβάλλον μου εδώ ότι το 2013 όπως και γενικά οι μονοί αριθμοί δεν είναι το φόρτε μου. Δεν είμαι πολύ τυχερός στους μονούς αριθμούς».

Πώς αποφάσισες να συνεχίσεις την καριέρα σου στο εξωτερικό;

«Δεν είχα και πολλά περιθώρια από το καλοκαίρι και μετά. Είχα αρκετές προτάσεις, πολλές περισσότερες από όσες περίμενα. Πάνω από 10, αλλά αυτό που χρειαζόμουν ήταν να παίξω. Στην Ιταλία εκεί που είμαι τώρα δυσκολεύτηκα πάρα πολύ. Είχα κάποια προβλήματα με τη γλώσσα που είναι λογικό, αλλά η χώρα είναι τόσο φιλόξενη που με βοήθησε πάρα πολύ και να εξελιχθώ σαν παίκτης, αφού νιώθω ότι δίνω τον καλύτερό μου αυτόν τον καιρό. Νομίζω ότι δεν ήταν λάθος».

Οι προτάσεις ήταν και από Ελλάδα;

«Ναι, είχα προτάσεις και από Ελλάδα».

Αυτό που έγινε με την Εθνική… Σε πίκρανε η τιμωρία;

«Όχι, εγώ συμφωνώ με την τιμωρία σαν λέξη, αλλά όχι με τη συγκεκριμένη τιμωρία. Υπάρχει ο όρος επίπληξη, αλλά δεν συμφωνώ με αυτό που έγινε. Θεωρώ ότι όλο αυτό ήταν ένα λάθος. Αλλά και ο Ανελκά σκόραρε ένα γκολ και έκανε μια χειρονομία που δεν ήξερε κανένας. Όλοι τον δικαιολόγησαν και δεν συζητήθηκε σχεδόν καθόλου.

Το πρώτο πράγμα που έγινε στο εξωτερικό ήταν να ρωτήσουν τον παίκτη για ποιον λόγο πανηγύρισε έτσι. Στην Ελλάδα το πρώτο πράγμα που έγινε πριν ακόμη τελειώσει το παιχνίδι ήταν να βγει μια απόφαση. Πριν μου ζητηθεί να απαντήσω σε κάτι με είχαν κρίνει. Αυτό δεν μπορώ να το αλλάξω εγώ. Απλά δέχθηκα τις συνέπειες. Το ότι βγήκα κάποια στιγμή και έδωσα εξηγήσεις το έκανα για τον κόσμο που μπορεί και συζητάει και καταλαβαίνει».

Οπότε θεωρείς ότι εξάντλησαν την αυστηρότητά τους μαζί σου για αυτό;

«Ναι, νομίζω πως έτσι έγινε. Και πάλι, όμως, δεν είμαι εγώ αυτός που θα τους κρίνει. Δεν μπορώ να έχω λόγο μετά από όλο αυτό. Πάντα θα περιμένω ένα κάλεσμα της Εθνικής και θα είμαι έτοιμος. Έχω πάρει απόφαση ότι ίσως και να μην ξαναπαίξω ποτέ, αλλά στην άκρη του μυαλού μου έχω μια μικρή πιθανότητα ότι ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον μου ζητηθεί να ξαναφορέσω τη φανέλα. Και μέχρι τότε θα πρέπει να έχω γίνει πολύ καλύτερος».

Πιστεύεις ότι αυτή η απόφαση μπορεί να αλλάξει;

«Όχι δεν πιστεύω ότι αυτή η απόφαση μπορεί να αλλάξει, αλλά υπάρχουν περιθώρια. Δηλαδή αν σκεφτείς ότι έγιναν αυτά που είπα πριν ότι δεν πρόλαβα να δώσω εξηγήσεις τότε ναι. Αλλιώς, νομίζω ότι η τιμωρία είναι τιμωρία. Άλλοι αποφάσισαν για αυτό».

Συμμερίζεσαι την άποψη ότι τα νέα παιδιά πρέπει να συγχωρούνται για τα λάθη τους;

«Ναι, δε νομίζω ότι μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς αυτό. Εκτός και αν μιλάμε για φόνο, να σκοτώσει κανείς κάποιον επειδή το θέλει. Όχι επειδή δεν ήξερες κάτι».

Οπότε περιμένεις και εσύ κάτι ανάλογο;

«Τι εννοείς;»

Να σε «συγχωρέσουνε» και να σου δώσουν και πάλι τη δυνατότητα να αγωνιστείς στην Εθνική.

«Όχι, δεν συμφωνώ με τη λέξη συγχώρεση γιατί εγώ όπως έχω πει και σε όλες τις συνεντεύξεις μου δεν ήξερα. Όχι δεν ήξερα ποιος ήταν και τι έκανε. Δεν με ενδιέφερε ποτέ αυτή η χειρονομία και ούτε θα με ενδιέφερε αν δεν την έκανα. Θα προτιμούσα να πίνω τον καφέ μου παρά να κάτσω και να ασχοληθώ.

Και νομίζω ότι ο κάθε ποδοσφαιριστής, ο κάθε Έλληνας, ο καθένας θα το έκανε αυτό. Δεν νομίζω ότι θα καθόταν να ασχοληθεί με αυτό. Απλά έτυχε να το ξέρουν 5-10 και μετά το έμαθαν όλοι. Το καλό είναι ότι μέσα από μένα πολλά νέα παιδιά έμαθαν ιστορία».

Πάνω σε αυτό, θεωρείς ότι φταίει το σύστημα στα σχολεία; Γιατί υπάρχουν πολλά παιδιά που δεν έχουν μεγάλη γνώση της ιστορίας ακόμη και της ελληνικής.

«Δεν έχουν γνώση πολλά παιδιά, όχι μόνο οι αθλητές, που δεν τους ενδιαφέρει. Για μένα δεν είναι δικαιολογία, αλλά οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές δεν μπορούν να παρακολουθήσουν 100% τα μαθήματά τους. Είναι πολύ δύσκολο, δηλαδή, να είσαι 100% συνεπής σε όλα. Οπότε νομίζω ότι ήμουν ένα πολύ καλό παράδειγμα. Άσχετα με εμένα».

Οπότε μου είπες ότι ένα θετικό που βγήκε από όλο αυτό είναι ότι έμαθαν τα νέα παιδιά ιστορία…

«Χωρίς να ζοριστούν, χωρίς να κάνουν τίποτα, αφού η τηλεόραση με έδειχνε ανά δέκα δευτερόλεπτα. Έτσι έγινε. Ευχαριστώ πάρα πολύ παιδιά».

Εσύ για σένα έχεις αποκομίσει κάτι θετικό από όλο αυτό;

«Για μένα το θετικό ήταν ότι έκανα μεταγραφή στο εξωτερικό. Δηλαδή μου δόθηκε η ευκαιρία να γίνω επαγγελματίας 100%. Για στην Ελλάδα δεν είσαι 100% επαγγελματίας. Και δεν ξέρω και από πού να ξεκινήσω για να το δικαιολογήσω αυτό. Παρόλα αυτά σκέψου ότι υπάρχουν παίκτες της ηλικίας μου που παίζουν σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες τώρα και τη συγκεκριμένη χρονιά εγώ είχα κάνει πολλά περισσότερα πράγματα από αυτούς και τους δόθηκε η ευκαιρία να παίξουν σε μεγαλύτερες ομάδες. Θέλω να πω ότι θα μπορούσα να κάνω μεγαλύτερο άλμα από αυτό που έκανα, αλλά η Νοβάρα είναι επίσης μεγάλη ομάδα και θα προσπαθήσω να δικαιώσω τους ανθρώπους που με επέλεξαν για να παίξω εκεί».

Εσύ κέρδισες μεγάλη δημοσιότητα από αυτό. Θα προτιμούσες να μην γινόταν καθόλου και να μην ήσουν τόσο δημοφιλής;

«Δεν ξέρω τι ακριβώς γίνεται με εμένα. Και πιο πριν από αυτό υπήρχαν σχόλια χωρίς να έχω δώσει κάποιο δικαίωμα στην προσωπική μου ζωή. Απλά νομίζω ότι έχει μπερδευτεί ο όρος δημοσιογράφος με παπαράτσι στην Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγάλος αριθμός δημοσιογράφων στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι είναι παπαράτσι. Τους δικαιολογώ, όμως, γιατί η χώρα περνά δύσκολα οικονομικά και ο καθένας προσπαθεί να βγάλει χρήματα με όποιον τρόπο μπορεί. Και το κουτσομπολιό στη χώρα πουλάει».

Ποιος σε είδε από τη Νοβάρα; Ποιος σε επέλεξε;

«Η Νοβάρα από ό, τι έμαθα και αργότερα με παρακολουθούσε από την Εθνική ένα-ενάμιση χρόνο πριν. Είχε έρθει και στο ΟΑΚΑ για να δει παιχνίδια μου. Ο σκάουτερ που με διάλεξε για την ομάδα δεν είναι πλέον εκεί. Είναι σκάουτερ της Ουντινέζε. Αυτός με πρότεινε σαν παίκτη».

Σου είπαν κάτι στην Ιταλία για αυτό που έγινε από τη στιγμή που μου είπες ότι σε παρακολουθούσαν από πριν;

«Ναι, αν και δεν ασχολήθηκα πολύ. Αλλά είχε δημιουργηθεί ένα θέμα. Είχε αναφερθεί το όνομά μου εκτός ποδοσφαίρου, αλλά ησύχασε αμέσως. Γιατί στην Ιταλία δεν τους ενδιαφέρει το εξωαγωνιστικό κομμάτι. Αν και εκεί οι περισσότεροι είναι πολιτικοποιημένοι από μικροί. Οι γονείς τους τους μαθαίνουν τη δική τους άποψη και αργότερα τα παιδιά αποφασίζουν μόνα τους. Αλλά δεν τους ενδιαφέρει, δεν επηρεάζονται από κάτι. Αν και εμένα δεν με αφορά αυτό».

Ένιωσες ότι όλοι ήταν εναντίον σου εκείνη την περίοδο;

«Όχι, απλά εκείνη την περίοδο κατάλαβα ποιοι με αγαπάνε αληθινά… Δεν μπορώ να το εξηγήσω κάπως αλλιώς. Εκείνη την περίοδο δεν είχα ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο εκτός από τους δικούς μου ανθρώπους. Γνώρισα τους ανθρώπους που με αγαπάνε. Τους ξεχώρισα».

Το ποδοσφαιρικό σου όνειρο ποιο είναι;

«Κάθε ποδοσφαιριστής έχει όνειρο να φτάσει όσο πιο μακριά μπορεί. Να κάνει καριέρα όσο πιο πολλά χρόνια μπορεί. Να παίξει σε μια κορυφαία ομάδα, να γίνει δημοφιλής λόγω του ποδοσφαίρου, να έχει ένα καλό προφίλ σαν άνθρωπος…»

Σε ποια ομάδα θα ήθελες να παίξεις;

«Το αγαπημένο μου πρωτάθλημα είναι το αγγλικό. Είμαι οπαδός της Τσέλσι. Είναι πολύ δύσκολο να το καταφέρω, αλλά τα όνειρα είναι πάντα όνειρα. Δεν μπορεί κανείς να σου τα στερήσει…».

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες ποδοσφαιριστές πηγαίνουν να παίξουν κυρίως σε Ιταλία και Γερμανία. Δύσκολα τους βλέπουμε στην Αγγλία. Αυτό μπορείς να το εξηγήσεις;

«Είναι εντελώς διαφορετικό το πρωτάθλημα. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος 100%. Δεν ξέρω, ίσως δεν ταιριάζει ο Έλληνας στο στιλ ποδοσφαίρου της Αγγλίας».

Πάντως, είσαι μόλις 20 ετών και έχεις όλο το μέλλον μπροστά σου για να τα καταφέρεις. Ποιος ποδοσφαιριστής είναι το πρότυπό σου; Από ποιον έχεις εμπνευστεί; Σε ποιον θέλεις να μοιάσεις;

«Μου αρέσει πάρα πολύ ο Ραούλ Μεϊρέλες, αλλά και ο Ρονάλντο. Ο αγαπημένος μου παίκτης, όμως, θα είναι πάντα ο Ροναλντίνιο».

Ο Ραούλ Μεϊρέλες έχει παίξει στην Τσέλσι…

«Ναι και έχει και άπειρα τατουάζ! (γέλια) Είναι γεμάτος τατουάζ και στο εξωτερικό δεν υπάρχει πρόβλημα αν έχεις τατουάζ».

Και στην Ελλάδα, όμως, τελευταία, έχει γίνει μόδα και δεν θεωρείται κάτι το περίεργο…

«Ναι, αλλά αν είσαι ποδοσφαιριστής και δεν παίζεις σε έναν αγώνα καλά θα σου πουν ότι ασχολείσαι με τα τατουάζ. Δεν θα πουν ότι δεν είναι η μέρα σου, αλλά ότι έχεις τατουάζ. Ή ότι χτενίζεις τα μαλλιά σου δύο φορές τη μέρα. Που κάποιοι άνθρωποι ξυπνούν και κοιμούνται με τα μαλλιά χωρίς μπάνιο».

Εσύ έχεις τατουάζ. Τι σημαίνει για σένα αυτό; Εκφράζεσαι μέσα από αυτό;

«Για μένα δεν είναι μόνο έκφραση. Δεν ξέρω πώς το βλέπει ο κάθε άνθρωπος. Εμένα μου αρέσουν τα τατουάζ».

Επειδή ξέρω ότι είσαι φίλος με τον Μιχάλη Παυλή, θα ήθελες να μας πεις κάτι για την απόφασή του να σταματήσει το ποδόσφαιρο στην ηλικία των 24 ετών;

«Είναι κρίμα, αλήθεια, άνθρωποι με θέληση για το στόχο να είναι τόσο άτυχοι στην ζωή τους και παρόλα αυτά να έχουν τέτοια δύναμη . Εγώ τον ένα χρόνο που τον γνώρισα είδα ένα παιδί που δεν τα παρατάει ποτέ και ειδικά όταν μιλάμε για την ΑΕΚ. Νομίζω, θα έδινε και την ζωή του για την ΑΕΚ . Προσωπική μου άποψη είναι πως ίσως είναι καλύτερα να ηρεμήσει έτσι για να έχει όσο το δυνατό πιο ήσυχη συνέχεια.

Θυμάμαι μια στιγμή πέρυσι που τον περίμενα έξω από το δωμάτιο του νοσοκομείου και μου λέει μετά από όλο αυτό και ενώ εγώ έκλαιγα “καλά είμαι ρε σε λίγο φεύγουμε εγώ πονάω εσύ κλαις;” Δεν τον άφησα λεπτό από τα ματιά μου ένα χρόνο και αν και τώρα έχουμε χαθεί πολύ δεν θα ξεχάσω πόσο φίλο μου τον ένιωσα γιατί και αυτός ήταν πάντα εκεί για μένα και του εύχομαι καλή συνέχεια στην νέα αρχή στην ζωή του».