Μπορεί οι διαφωνίες στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης να είναι μεγάλες όμως υπάρχει ένας τομέας που όλες οι χώρες συμφωνούν επί της αρχής: στο ότι το αυτοκίνητο είναι μια πολύ καλή αγελάδα για άρμεγμα -cash cow ο δόκιμος αγγλικός όρος- σε ότι αφορά τα έσοδα του εκάστοτε δημοσίου.
Στο πόσο το αρμέγουν υπάρχουν οι διαφορές και δυστυχώς στον τομέα αυτό η Ελλάδα το παρακάνει… Ας δούμε όμως τα πράγματα από την αρχή, ακριβώς όπως από την αρχή της ιδιοκτησίας ενός οχήματος ξεκινά η είσπραξη από την πλευρά του κράτους. Έτσι λοιπόν οι περισσότερες χώρες επιβάλλουν κάποιον επιπλέον φόρο, πέρα από το ΦΠΑ, για την ταξινόμηση, την έκδοση πινακίδων ουσιαστικά, των καινούργιων αυτοκινήτων που μπαίνουν στην κυκλοφορία.
Λίγες είναι οι χώρες που δεν έχουν κάποια επιβάρυνση αυτού τους είδους, μεταξύ αυτών και η Γερμανία, η Σουηδία, η Τσεχία και η Μεγάλη Βρετανία, που έχουν να επιδείξουν, ειδικά η πρώτη και σημαντική σε μέγεθος εγχώρια αυτοκινητοβιομηχανία. Ενδιαφέρον είναι εδώ ότι τη λογική της μη επιβολής φόρου πέρα από το ΦΠΑ -στην Ευρώπη κυμαίνεται από 17% (Λουξεμβούργο, Μάλτα) έως 25% (Σουηδία), με την Ελλάδα με 24% να είναι δίπλα στην κορυφή- έχουν υιοθετήσει αρκετές από τις χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ, όπως η Εσθονία, η Λιθουανία και η Βουλγαρία, ενώ large είναι και το Λουξεμβούργο.
Οσα ισχύουν στην υπόλοιπη Ευρώπη με τα τέλη κυκλοφορίας
