Μιχάλης Παυλής: «Δε θα το βάλω κάτω με τίποτα»

Ακόμα μια φορά συγκλονιστικός, ο Μιχάλης Παυλής, έδωσε συνέντευξη- εξομολόγηση στο περιοδικό «People» για τη μάχη που δίνει με τη ζωή. Η αλήθεια είναι ότι όσες φορές και αν τον ακούσουμε, πάντα θα μας υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι το δώρο της ζωής, πόσο μάλλον αν χρειαστεί να πολεμήσουμε σκληρά για αυτό.

Ο πρώην άσος της «Ένωσης» με το μεγαλείο ψυχής που τον διακρίνει, περιέγραψε τη ζωή εκτός γηπέδων, ενώ διηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια τη στιγμή που οι γιατροί διέγνωσαν σκλήρυνση κατά πλάκας.

Αναλυτικά η κατάθεση ψυχής του Μιχάλη Παυλή:

«Προσπαθώ να ηρεμήσω. Είμαι στο σπίτι, με ανθρώπους της οικογένειας μου. Θέλω να απέχω λίγο. Να είμαι μακριά από όλα. Είναι νωρίς για να κάνω κάτι άλλο. Βρίσκομαι με τους φίλους μου, βλέπουμε ταινίες, παίζουμε Playstation. Δεν θα το βάλω κάτω με τίποτα! Μία μέρα μετά την ανακοίνωση της αποχώρησής μου, φώναξα γύρω στα πενήντα άτομα στο σπίτι μου κι έκανα μπάρμπεκιου. Ήταν ένα μικρό πάρτι.

Είχα πάρει την απόφαση να σταματήσω εδώ και πολύ καιρό και πιστεύω ότι τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή να το δηλώσω και επίσημα. Θα μπορούσα να μην έχω ξεκινήσει την προετοιμασία με την ΑΕΚ το καλοκαίρι, αλλά ήταν δική μου καθαρά η θέληση να προπονούμαι, όπως και δική μου η απόφαση να σταματήσω τώρα. Ήθελα να είμαι ενεργό μέλος της ομάδας μου. Τώρα αποφάσισα να σταματήσω καθαρά για λόγους υγείας, όχι για αγωνιστικούς. Έχω συνηθίσει στη ζωή μου να μάχομαι και να παλεύω. Απλά στη συγκεκριμένη φάση της ζωής μου η υγεία είναι πάνω από όλα. Φάνηκε κάπως απότομο στους συμπαίκτες μου όταν άκουσαν ότι σταματάω, αλλά μου στάθηκαν πολύ όλοι.

Έμαθα ότι πάσχω από σκλήρυνση κατά πλάκας όταν ήμουν 20 ετών.
Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα: 5 Μαΐου του 2010. Πήγα να σηκωθώ το πρωί και εμφανίστηκε μια παράλυση, δε μπορούσα να περπατήσω καλά. Πήγα κανονικά στην προπόνηση, αλλά δε μπορούσα να πατήσω στα πόδια μου. Γύρισα στο σπίτι χωρίς να ξέρω τι έχω και σκέφτηκα πως θα είναι καλύτερα να πάω στο νοσοκομείο και να μείνω μέσα γιατί φοβόμουν. Δεν ένιωθα καλά. Το επόμενο πρωί, μου έκαναν παρακέντηση και φάνηκε ότι υπάρχει. Πιστεύω ότι περισσότερο είναι θέμα ψυχολογικό. Αν είσαι άνθρωπος με θέληση και πίστη στον εαυτό σου και τον Θεό και το παλέψεις, θα νικήσεις. Αν σε πάρει από κάτω, που θα μπορούσε κάλλιστα να μου έχει συμβεί, απλά κλαις τη μοίρα σου».