Για πρώτη φορά μετά το τέλος της συνεργασίας του με τον Πιερικό, ο Γιώργος Καμπερίδης «έλυσε» τη σιωπή του στο Ράδιο Ενημέρωση 92.2 και συγκλόνισε με τα όσα είπε!
Ακολουθούν τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης:
Για το φετινό πέρασμα του από τον Πιερικό για περίπου τρεισήμισι μήνες: Κάποια στιγμή ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, οπού ήρθε η ώρα να φύγω, κάπου εδώ θα ήθελα να πω ότι πέρασε έξω ένα μήνυμα ότι ο Καμπερίδης απολύθηκε… Ο Καμπερίδης όμως δεν απολύθηκε, αλλά παραιτήθηκε. Εγώ πριν τον αγώνα με τον Αχιλλέα Νεοκαισάρειας υπέβαλα την παραίτηση μου που για κάποιο λόγο δεν έγινε δεκτή από την διοίκηση. Υπήρξαν διαφωνίες, λογικό είναι αυτό υπάρχουν διαφορές φιλοσοφίας και λειτουργίας.» Για τον φίλαθλο κόσμο του Πιερικού στη φετινή προσπάθεια:
«O κόσμος του Πιερικου είναι πληγωμένος, οι φίλαθλοι που έχει η ομάδα είναι καλλιεργημένοι ποδοσφαιρικά, έχουν δει ποδοσφαιριστές οπού ήταν επιβλητικοί ανα το πανελλήνιο με Παπαϊωάννου Καλαμπάκα και 6 χιλιάδες κόσμο να γονατίζουν στην κερκίδα. Αυτή την εικόνα έχω στο μυαλό μου και ήμουν πολύ κοντά να την υλοποιήσω στην ομάδα πριν φύγω. Είχαμε αναπτύξει μια πολύ καλή δραστηριότητα, επιστρεφθήκαμε 4.500 παιδιά σε ακαδημίες και σχολεία προσφέροντας τα κάποια σουβενίρ της ομάδος και προσπαθώντας μέσα από αυτό το τρόπο να τα ενεργοποιήσουμε με κίνητρο να έρθουν στον Πιερικό. Αυτή η δραστηριότητα σε βάθος του χρόνου θα αναζωογονούσε τον ορίζοντα της ομάδος. Είχα κλείσει μια συμφωνία να κάνουμε όλες τις επισκέψεις μας μια πρόσκληση ώστε να τους φιλοξενήσουμε όλους μαζί στο γήπεδο, και τα 4.500 παιδιά και να γέμιζε το γήπεδο μετά από χρόνια!.. Επίσης είχαμε κλείσει και χορηγία ώστε να φτιάξουμε μπλουζάκια για να τα φορέσουν εκείνη τη μέρα, είμαι στεναχωρημένος γιατί δεν κατάφερα να ολοκληρώσω αυτό το κομμάτι. Πριν φύγω από τη ζωή είναι στα σχέδια μου να κτίσω τον Πιερικο και να τον φέρω μέσα σε συντονισμένη προσπάθεια, εκεί που ανήκει και νομίζω ότι θα το καταφέρω.»
Για το πώς είναι να αναλαμβάνεις ένα πληγωμένο θηρίο όπως τον Πιερικό: «Αυτό που έκανα στις δύο θητείες μου ήταν να δώσω να καταλάβουν τα παιδιά σε ποια ομάδα δουλεύουν, έβαζα αφίσες του Καλαμπάκα και του Παπαϊωάννου στα αποδυτήρια. Η ομάδα μας παρόλο που υπήρξαν διοικήσεις όπως του Γιάννη Ντούμου που έβαλε λεφτά όμως δεν φιλοσόφησε σωστά και δεν προσέγγισε τον δρόμο που είναι βιώσιμος για τον Πιερικό. Για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε από όταν ανέλαβε τον Πιερικό:
«Δεν είχα πρόβλημα λειτουργικό, τα παιδιά βοηθούσαν, αλλά οι ορίζοντες που είχα για την ομάδα, το πλαίσιο που ήθελα να αναπτύξω στο πως θα οργανωθεί η ομάδα αλλά και μακροπρόθεσμα αλλά κάποια στιγμή αυτή η φιλοσοφία δεν υπήρχε στους ανθρώπους αυτούς. Η κρίση ήταν πολύ επιφανειακή, όμως εγώ συνέχιζα και λειτουργούσα σε αυτό που ήθελα. Ο βιώσιμος Πιερικός υπάρχει μόνο σε αυτή τη διαδρομή που ανέφερα.» Για το αν θεωρεί ότι δεν εκτιμήθηκε η προσπάθεια του από πλευράς διοίκησης.
«7 νίκες, 6 ισοπαλίες και 1 ήττα…Η δουλειά μου εκτιμήθηκε από εκεί που πρέπει, από τον κόσμο. Δεν με ενδιαφέρει κανένας άλλος. Υπάρχεις περίπτωση να μην εκτιμηθεί μια δουλεία όπου σε 17 παιχνίδια δέχτηκα μια ήττα και αυτή η ήττα έπρεπε να ήταν νίκη; Το πρώτο ζητούμενο αυτό του κόσμου είναι ότι θέλει να βλέπει αυτήν την ομάδα να μάχεται και να παλεύει. Η μεγαλύτερη χαρά που δώσαμε στον κόσμο ήταν το 4-0 με τον Αιγινιακό. Σέβομαι όλες τις ομάδες της Πιερίας, χρειάζονται όλες. Γνωρίζεται πολύ καλά ότι με τον Αιγινιακό υπήρχε ένα μεγάλο θέμα με εμάς, οι οπαδοί του Πιερικού είναι σκληροί και δεν ξεχνάνε. Εμείς κερδίσαμε τον Αιγινιακό με 4-0 μόλις στο 25′ και μετά κάναμε συντήρηση δυνάμεων. Κάναμε πολλά καλά παιχνίδια όπως και με το Καραισκάκη εκτός έδρας. Η μεγαλύτερη χαρά ήταν όμως σε αυτό το παιχνίδι με τον Αιγινιακό. Καταλαβαίνουν λοιπόν οι φίλαθλοι του Πιερικού ποιος είναι ο Καμπερίδης. Δεν χωράνε συναισθήματα στον Πιερικο, ούτε για ανιψιούς και υιούς ούτε για κανέναν, εχω έναν γιο που παίζει μπάλα και θα μπορούσα άνετα να τον βάλω δίπλα μου στην ομάδα, αλλά αυτά δεν χωράνε στον Πιερικό.»
Για την δήλωση του μετά την αποχώρηση του από την ομάδα:
«Αυτοί που με γνωρίζουν κατάλαβαν τι ήθελα να πω, δεν παραβλέπω την προσπάθεια της διοίκησης του ευχαρίστησα όλους. Ο Γιάννης Αδαμόπουλος πχ ήξερε πάντα τι ήθελα να κάνω όπως και κάποιοι άνθρωποι γύρω από την ομάδα. Νομίζω ότι αυτό που είπα αποτυπώθηκε πολύ καλά στους φιλάθλους που είδαν τα δύο τελευταία παιχνίδια, ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι σήμαινε αυτό, δεν ήταν καμία μομφή ίσα ίσα τους ευχαρίστησα όλους και έφυγα.» Για το φετινό πρωτάθλημα της Γ’Εθνικής:
«Ο όμιλος που παίξαμε ήταν ένας όμιλος ο οποίος, ένας σοβαρός Πιερικός φτιαγμένος σωστά θα έκανε βόλτα… Θεωρώ ότι ο Αιγινιακός θα αλλάξει κατηγορία. Έχω παίξει με όλες τις ομάδες. Ο Πιερικός που άφησα ήταν η καλύτερη ομάδα του ομίλου σε όλους τους παράγοντες, ήταν ένας όμιλος που δεν είχε κάτι σπουδαίο, ήταν ευκαιρία για τον Πιερικό να αλλάξει κατηγορία. Δώσαμε μάχη, με μέτριες ομάδες.»
«Φέτος ήταν μια διαφορετική χρονιά, γνωρίζατε ότι από το καλοκαίρι ο Πιερικός είχε διοικητικά θέματα, μέχρι και την τελευταία στιγμή δεν ήξερε ο φίλαθλος κόσμος σε ποια κατηγορία θα αγωνίζεται η ομάδα. Τελευταία στιγμή βρέθηκαν κάποιοι άνθρωποι που έβαλαν ”το νερό, στο αυλάκι” και με τις όποιες δυσκολίες που υπήρχαν και με πίεση χρόνου, κατάφεραν και έβαλαν την ομάδα στο πρωτάθλημα της Γ’Εθνικής.
Δεν σας κρύβω ότι επιστρατεύτηκα ξανά σε ένα δύσκολο σημείο για την ομάδα, μιας και ο Πιερικός που παρέλαβα ήταν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Είχε θέματα ψυχολογικά, αγωνιστικά, και φυσικής κατάστασης, αλλά δεν με δυσκόλεψαν αυτά άλλωστε είμαι άνθρωπος που μου αρέσουν τα δύσκολα.
Θα πω κάτι που είναι πολύ σημαντικό… Από την πρώτη μέρα που ανέλαβα την ομάδα η φιλοσοφία που ήθελα να δείξω ήταν η άκρως ποδοσφαιρική. ο Νομός Πιερίας είναι ποδοσφαιρομάνα, το έχει δείξει αυτό διαχρονικά. Η φιλοσοφία που ήθελα να αναπτύξω ήταν να φτιάχναμε μια ομάδα που θα ωρίμαζε χρόνο με χρόνο και να επιστρέψει στην κατηγορία που τις αξίζει, στην Α’Εθνική. Αυτή την φιλοσοφία προσπάθησα να την αναπτύξω και να την περάσω στην ομάδα μαζί με διάφορες προσπάθειες και οργανώσεις που φτιάχναμε.
Αν θα ξανα γυρίσω στον Πιερικό, θα πρέπει να υπάρχει διοίκηση που θα έχει αυτόν τον ορίζοντα. Εγώ προσπάθησα να αναπτύξω την φιλοσοφία μου, χρειάζεται υπομονή, εμμονές προσπάθεια, οργάνωση και δουλειά για να φέρουμε τον Πιερικό εκεί που πρέπει.
Το μεγάλο μου όνειρο είναι να γεμίσω το γήπεδο. Εγώ δεν λειτουργώ στον Πιερικό στα προπονητής, αλλά σαν συναίσθημα. Όταν μπαίνω στα αποδυτήρια αυτής της ομάδας, νιώθω ίλιγγο, νιώθω θαυμασμό.
Προσπάθησα να αναζωογονήσω τα κύτταρα της ομάδας αλλά στο τέλος έδειξαν στην διοίκηση ότι δεν ανταποκρίνονται στη φιλοσοφία και στο πλάνο, χωρίς να τους κακίζω. Αγωνιστικά κάναμε το καλύτερο, το σίγουρο είναι ότι δημιούργησα μια ομάδα μαχητική, μια ομάδα που είχε τα ψυχικά στοιχεία με ένα ρόστερ το οποίο το βρήκα, δεν το επέλεξα, και νομίζω ότι ο κόσμος αυτό το εκτίμησε…. Μια ομάδα που για να την κερδίσεις θα έπρεπε να έχεις απώλειες πολέμου, και αυτό καταφέραμε να το κάνουμε μέσα σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα, άφησα την ομάδα με 37 αγωνιστικούς βαθμούς σωμένη και ο ορίζοντας ήταν να φτάσουμε όσο πιο ψηλά γινόταν. Ταυτόχρονα στο πλάνο που είχα φρόντισα να κάνω κάποιες προσθαφαιρέσεις, την απαλλάξαμε από οικονομικά βάρη, σταματήσαμε κάποια συμβόλαια ακριβά, είχαμε την απώλεια του Γεωργίου που μας κόστισε και βάλαμε και κάποια νεαρά παιδιά που έχουν μέλλον στο ποδόσφαιρο.
Οι φίλαθλοι του Πιερικού ξέρουν ποιος είναι ο Καμπερίδης, ξέρουν ότι είναι ένας μάχιμος προπονητής και έντιμος. Ο Πιερικός είναι το μεγαλύτερο όνομα του νομού σε όποια κατηγορία και να παίζει. Αν θα πας στην Καλαμάτα η στο Ηράκλειο δεν ξέρουν καμιά άλλη ομάδα σε αυτόν τον νομό. Αυτή η ομάδα στιγματίζει το όνομα της πόλης μας.»
Ο κόσμος στην αρχή είδε μια ομάδα που επαιζε ”κολεγιακό ποδόσφαιρο” και μέσα σε ένα μικρό διάστημα την κάναμε ανδρική ομάδα.
Συγκρίνοντας τώρα εκείνο το παιχνίδι, με το τελευταίο αγώνα που έγινε με αυτήν την ομάδα, καταλαβαίνουν ποιος είναι ο Καμπερίδης. Ξέρουν ότι αυτό που είδαν στο Αιγίνιο τις προάλλες, δεν θα το έβλεπαν με τον Καμπερίδη. Το ξέρουν αυτό. Αυτό εμένα με δίνει μια ικανοποίηση. Οι παίκτες μου είναι οι καλύτεροι μάρτυρες για την δουλειά που κάναμε. Αναβαθμιστήκαν… ο Κουρούπης η ο Πέεφ πχ ήταν αυτοί που ήταν πριν πάρω την ομάδα; Αποκτήσαν φυσική κατάσταση, τακτική και ήταν μαχητές.
Άρα δεν μιλάμε για μια λύση συνεργασίας λόγω κακών αποτελεσμάτων ή για κοιλιές, καθώς ακούστηκε αυτό από κάποιους, κοιλιά δεν υπάρχει στο ποδόσφαιρο, κοιλιά υπάρχει στον Πατσά.
Δεν έχει τελειώσει το κεφάλαιο ”Πιερικός” για εμένα, το μεγάλο μου όραμα είναι να βρω την διοίκηση που θα έχει αυτούς τους ορίζοντες που θέλω για έναν Πιερικό εκεί που τον ανήκει με κορμό από την Πιερία, και με καλές άκρως ποδοσφαιρικές επιλογές.
Καμπερίδης: «Πριν φύγω από την ζωή, θα επιστρέψω τον Πιερικό εκεί που ανήκει»!
